Na de vakantie druk met werk, verkoop huis, verhuizen en aankoop nieuw huis. Weinig tijd dus voor bloggen, gelukkig wel voor velonauten.
Na de RDW ziek geworden en pas tijdens de vakantie echt hersteld. Dus bijna een maand (8pct) verloren in de voorbereiding naar RDW 2014 ;-)
Inmiddels ben ik weer een paar weken aan het trappen. De HIT training waar Wim Schermer over heeft geblogd heb ik ter harte genomen. De eerste keer trap ik mezelf meteen een nieuwe topsnelheid van 54.4 kmh, maar ook een zere knie, oude blessure. Gelukkig zit er een weekendje herstel tussen. Maandag weer. Wat me opvalt is dat het een hoop adrenaline losmaakt en me zelfvertrouwen geeft. Als ik er helemaal voor ga, kan ik tijdens de rit boven verwachting goed herstellen. Dat was wel anders met de zware bronchitis. De knie houdt zich nu ook goed.
Vandaag was het weer druk, dus geen rit-record, maar wel een RIS. Alle rustig trappende wielrenners die ik voorbij suis reken ik niet mee, ze moeten minstens hard willen, en liefst een rechtstreeks duel aan willen gaan.
In strak lycra staat hij klaar, wachtend voor het stoplicht. Helemaal links, want rechts staat stelletje met kleintje in zitje, je zou er maar op moeten wachten bij groen... Ik parkeer Magic Bullet netjes achter het stelletje. Hij kijkt naar ons en ik weet dat hij de uitdaging aan gaat. Bij het groen (jammer, meer dan 1kmh op mijn gemiddelde kwijt geraakt door het wachten), rijdt de racefietser langzamer weg dan ik dacht. Toch geen uitdaging? Toch wel! Met Twentse ridderlijkheid wacht hij me op, net als mijn vorige RIS. Deze fietser schat mijn snelheid tenminste goed in, en trekt gelijk met me op. Al bij 32kmh merk ik dat ik weg begin te lopen. Houd ik even in? Mwaaah, misschien heel even. Daarna HIT HIT HIT! Als ik in de buurt van de 50 kom, is de racefietser alweer piepklein in de spiegels...en ik moet alweer inhouden voor de volgende kruising. Kijken, uithijgen en doorgaan met dubbele portie adrenaline.
Achteraf voelde het wederom te gemakkelijk....beste racefietser, stop met die schattige ridderlijkheid. Knal weg bij het stoplicht en laat me werken om je in te kunnen halen! Als ik verlies, wil ik schroeiend rubber kunnen ruiken.
Blijft toch zeldzaam wielrenners die echt hun best doen. In een kleine 4 jaar maar een keer of 3 meegemaakt, waarvan 1 keer een groepje van 5 wielrenners die echt goed (tevergeefs) hun best deden.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Ik had er toevallig gisteren ook 1, 'helaas' was ik op de open ligger en mijn open ligger heeft vergelijkbare aerodynamische eigenschappen als van een racefiets, combineer dat met flinke ballonbanden, fietstassen en je begrijpt dat ik best nog moet trappen om hard te fietsen. De racefietser reed verdorie constant boven de 40km/u dus dat was hard werken om ervoorbij te komen ! :)
BeantwoordenVerwijderenHoi Magic,
BeantwoordenVerwijderenLeuke beschrijving van je RIS, ik zat zowat mee te trappen! Heb ik nog niet meegemaakt hier, lijkt me ook leuk. Komt misschien nog wel, wie weet?
Groeten, Adri.
@Mark, die snelle race fietsers ben ik dus nog niet tegengekomen. Boven de 40 over langere afstand begint gevaarlijk te worden....zie ook reactie Dirk. Soms denk ik dat ze in het westen harder fietsen dan hier. Of door de week langzamer dan in het weekend?
BeantwoordenVerwijderen@Adri, jij komt toch wel aan je trekken met wedstrijden, maar dat is natuurlijk niet in Bobslee. Ben je ook niet iemand van je wielerclub tegengekomen? Lijkt me lachen, een keer een trainingsrondje organiseren en dan in Bobslee aan komen rijden.
@Magic, je slaat de spijker weer eens op de kop, heb ik inderdaad wel eens aan gedacht......... Heb het nog niet gedaan, maar wie weet? Ik ben in het voorjaar wel al eens iemand tegengekomen, maar we gingen beiden de tegenovergestelde richting uit, dus een RIS heb ik nog niet beleefd. De volgepakte vakantiefietsen reken ik niet mee, die vielen toch al bijna van hun fiets toen ik ze bergop passeerde. Konden niet geloven dat ik trapte, maar zagen toch mijn benen rond gaan. Was best komisch eigenlijk. Ik rijd trouwens geen echte wedstrijden, op papier heten het toerritten, dat de Noren er een halve wedstrijd van maken en de tijden opnemen maakt de uitdaging wat groter. Als ex-wielrenner ben ik daar nog steeds gevoelig voor, zit toch in het bloed.
VerwijderenGroeten, Adri.
Waar ben je Magic? Ik mis je mooie verhalen. Toch niets ernstigs aan de hand, hoop ik?
BeantwoordenVerwijderenHa Wim,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je interesse! Alles goed hoor, maar alles komt effe tegelijkertijd: werk, verhuizen. Toch heeft deze hobby nogal lang gelegen nu. Dus ik bak gauw weer een post.