De eerste woon-werk forenzen ritten

Na mijn ontgroeningsrit van Groningen naar Delden met de Mango, heb ik de eerste weken van december kunnen forenzen in een velomobiel. De statistieken volgen nog, maar in het kort: Geweldig! Telkens kijk ik uit naar het ritje. Ik zit droog, het gaat snel en ik bouw gestaag conditie op, hoewel het in het begin vooral het wegfietsen van spierpijn is geweest.


Een paar bijzonderheden:

Zelfs bij vorst is het snel lekker warm onder de kap. Ik heb een dunne fleece broek en shirt gekocht omdat uitsluitend thermische kleding te koud is rond het vriespunt, een reden dat mijn spierpijn niet snel weg ging.

Door een dun laagje sneeuw velomobielen gaat prima, beter dan op de bukfiets, maar je hebt minder gevoel voor de gladheid. Ik rijd rustig van de schone weg de sneeuwwitte parkeerplaats op en ik sta opeens overdwars. Weinig grip met een Kojak achter (en Durano's voor)...

Weer en wind doet me dus niet veel, terwijl ik daar op de bukfiets echt geen trek in zou hebben gehad.

Ademhaling. Ik zit zo lekker comfortabel, dat ik vergeet diep adem te halen. Hierdoor verzuren mijn benen snel. Nog een reden voor de spierpijn. Ik moet bewust diep ademhalen en dan gaat het stukken beter.

Lekke band. Zoals eerder aangegeven had ik meer aandacht moeten geven bij de aanschaf aan de versleten rechter voorband. Op een avond rijd ik hem lek in het donker op een kort stukje klinkers. Ik rijd heel voorzichtig iets verder tot onder een straatlantaarn. Daar zit ik een halfuur te klooien om de band te wisselen. Dat had ik natuurlijk thuis moeten oefenen. Als ik eenmaal weet hoe het moet, liggen de nieuwe binnen en buitenband er snel omheen. De plaatselijke boer komt even kijken vlak voordat ik weer op pad kan. Thuisgekomen vind ik drie gaten in de binnenband en zie ik dat de buitenband flink versleten is. Reden om eens goed de bandenmarkt uit te zoeken. Waarover later meer.

Medeweggebruikers. Ook daar ga ik een aparte blog over maken. De claxon heeft zijn nut al bewezen. Breeduit fietsende scholieren en forenzen, mensen die aan de verkeerde kant van de weg me tegemoet komen. Het toppunt waren twee kletsende dames op een smal fietspad in Hengelo. Bellen, toeteren, nogmaals bellen en toeteren, het mocht niet helpen, ze keken niet op of om. Ze dwongen me tot bijna stilstand. Een luid 'dames' deed ze uiteindelijk omkijken. En deed mij beslissen dat ik voortaan om Hengelo heen rijdt (19.5 ipv 16.5km). Beter voor de mij en voor de bewoners van Hengelo.

Route door Hengelo heen 16.5km. Veel stoplichten, veel verkeer.

Route om Hengelo heen 19km. 2.5km om, maar hopelijk sneller en minder stress.

Vering. Er zijn stukjes klinkerweg waar ik bijna uit de Mango stuiter. Dat moet beter kunnen. Als de spierpijn weg is, gaan de snelheden richting 40km/u. Luchtweerstand gaat nu een rol spelen. Dat biedt ook mogelijkheden voor verbetering van Magic Bullet.

Tot slot: verlichting. Als je op onverlichte wegen veloteurt dan kan je er niet genoeg van hebben. Mijn Ixons schijnen nauwelijks ver genoeg vooruit, als ik met 40km/u over een bochtig weggetje rijd. Terwijl ze toch hoog gemonteerd zitten en dus verder weg schijnen. In de bochten vind ik ze niet breed genoeg schijnen en mis ik zicht op de berm. Ik ga op zoek naar een goede hoofdlamp. Wordt vervolgd.

Dit zal ongeveer de laatse blog van 2012 zijn. Gelukkig Nieuwjaar en veel velomobiel plezier. Happy New Year!

De ontgroeningsrit van Groningen naar Delden - nog een paar foto's

Nog wat foto's langs de Kanaalweg ZO

De ontgroeningsrit van Groningen naar Delden

Op 1 dec is mijn Mango Sport klaar. Claxon erop, extra verlichting, een gloednieuwe grijze kap, wieldoekjes achter en een mooie rode bies rondom. Het hele gezin gaat mee en iedereen is onder de indruk. Bij de laatste inspectie lijkt de rechterband wat versleten, maar daar besteed ik te weinig aandacht aan. Ook valt de schade aan de witte onderbak me een beetje tegen. Maar goed, hij zal altijd binnen staan en met wat poetswerk hou ik het wel bij. Later die dag zal ik merken wat de voordelen zijn van een oude bak...

Het gebruik van de Mango wordt nog eens uitgebreid toegelicht door de medewerkers van Sinnerbikes. Ook krijgt de iPhone met klitteband een plekje op de wielkast zodat ik er onderweg goed mee kan navigeren. De 125km route is al ingeprogrammeerd. Na alle instructies rijd ik pas om 11:30 weg, de standaard fietspomp en een reserve binnen- en buitenband mee. Helaas, zal later blijken, is de accu niet helemaal vol en ik rijd stom genoeg met volledige verlichting overdag om goed zichtbaar te blijven.

Bij SinnerBikes

Ik heb geen perfecte conditie en daarom heb ik me voorgenomen om elk uur te stoppen en rond de 30km/u te rijden. Op de rechte stukken is de verleiding te groot en gaat het 36km/u. Echte velomobilisten lachen me uit, maar voor mij gaat het hard. Afgezien van het industrieterrein rond Sinnerbikes, kom ik Groningen gemakkelijk uit. Onverwacht stuurt de geplande fietsroute me over een stuk onverharde weg. Ik maak me een beetje zorgen over kuilen en gaten, maar de Mango hobbelt overal probleemloos overheen. Bij de eerste stop loop ik er even omheen en er zitten een paar fraaie modderspatten langs de zijkant. Stoer.

De route is schitterend door de bossen, heidevelden en weilanden van noord-oost Nederland. Veel smalle, halfverharde fietspaadjes. Prachtig, alleen de snelheid is wat lager dan op asfalt. De meeste grote plaatsen weet ik te ontwijken. Alleen in Assen rijd ik dwars door de winkelstraten. Op de laatste zaterdag voor sinterklaas trek ik veel bekijks. Terug toeteren en bellen naar alle zwartepieten. Lachen.

Langs de Kanaalweg ZO ten zuiden van Assen

Na twee uur is tot mijn teleurstelling de iPhone al leeg. Iets teveel op het kaartje gekeken. De rest van de route zal ik het met ouderwets maar o zo betrouwbaar papier moeten doen. Uiteindelijk rijdt ik uitsluitend op het lijstje plaatsnamen.

Tot Hardenberg weet ik mijn voorgenomen tempo vast te houden, daarna slaat vrij plotseling de vermoeidheid toe. Stoppen, strekken en suikerdrankjes helpen niet meer. Als het dan ook al snel donker wordt, weet ik dat het bikkelen wordt...In het halfdonker rijdt ik door mysterieuze bossen richting Vriezenveen, over een half verhard, smal en kronkelend fietspad. Ik weet alle paaltjes te ontwijken en ik geniet van de sfeer. Door de vermoeide benen zak ik steeds verder onderuit. Omdat ik mijn knieen zo niet meer helemaal strek, krijg ik ook last van een oude hardloopblessure: een stijve knie.

De bossen uit en langs een dijkje door de weilanden. Inmiddels is het helemaal donker. Opeens moet ik vol in de remmen. Het fietspad houdt plotseling op. Geen reflectoren of pijlen, alleen een hek. Net niet er tegenaan geknald. In het verkeerde verzet de dijk op om het fietspad aan de overkant te nemen. Dan schiet het in mijn kuit...afzien. Weer een eindje verderop moet ik de Mango als een kruiwagen over een noodbrug heen rijden.

Bij de noodbrug

Bij Vriezenveen ga ik de verkeerde kant op, 10km omrijden, Almelo is opeens ver weg. Op de onverlichte wegen houden mijn B&M Ixon schijnwerpers er opeens mee op, de accu is bijna leeg. Nu heb ik alleen de LEDs in de body over en die verlichten niet de weg. Had ik toch zuiniger met de verlichting moeten zijn overdag. In het pikkedonker navigeer ik door goed te kijken naar de snelweg naar Almelo en het oranje schijnsel van Hengelo/Enschede. En dan begint het te hagelen. Geen pretje, ook niet in een velomobiel. Met de zekerheid dat als ik maar doortrap dat ik vanzelf thuis kom, moet ik lachen om de ontgroening die ik mezelf aandoe: kramp in het ene been, stijve knie bij het andere, geen telefoon, geen licht. Ik ben lekker bezig.

In Almelo moet ik naar Bornerbroek, maar uiteraard mis ik alle richtingsborden. Op het gevoel rijd ik verder. In een afgelegen wijkje begin ik te twijfelen en hoop ik op een straatnaambord als 'bornebroekseweg'. In plaats van uit te stappen denk ik even te kunnen keren langs een zijstraat en een oprit, zodat ik het bord boven mijn hoofd kan lezen. Ook al fiets ik nog zo langzaam, de bodem schraapt met veel kabaal langs de oprit...oei. Het dieptepunt van de rit. Maar zowaar zit ik op de Bornebroeksestraat! Nog een zucht van verlichting als ik even later 'Delden' op de borden zie.

Op het laatste stuk naar Delden moet ik in het aardedonker op een smal fietspaadje blijven. Het lukt, maar de snelheid zakt naar minder dan 20km/u. Bij de straatverlichting van Delden zet ik nog 1x aan om 30km/u te halen, maar het lukt me niet meer. Watje. Ook mijn eigen oprit ga ik op met veel kabaal en geschraap van de onderbak over de klinkers. Balen, maar wat ben ik blij dat het een oude bak is. Als ik uiteindelijk uitstap weet ik bijna niet meer hoe ik moet lopen zo stijf ben ik geworden. Twee weken spierpijn, maar wat een mooie rit van in totaal 135km!

Velomobile review summary

As it seems that there are a few readers from the US and Germany, I decided to make a review summary in English. I hope it will help readers to select the right velomobile for their use, and maybe I can contribute to further international acceptance of this way of transportation.

Firstly, make some test rides yourself! It helped me a lot in selecting the right velomobile. So, go to Dronten (Flevobike, Alligt and Velomobiel.nl) and e.g., Groningen (Sinnerbikes), if you get a chance. All are very friendly, competent people, but not all shops are open on Saturdays.

Upon your specific needs, any velomobile I've driven could be your pick.

If you appreciate an electric support engine over going fast on own muscle power, the Sunrider or Orca might your choice. The Orca is an absolute winner in design and finishing touch. All others (I didn't see the Sunrider) are a bit disappointing in finishing touch, considering their new prices around 6000 euro.

A bit disappointing finishing touch in the Quest, Strada, Mango's and Alleweder: the steering unit in a 6000 euro machine (photo taken in my Mango Sport).

If you're going for a cheaper, simple velomobile with good view but less speed, one can consider the Alleweder 6. Be prepared for some extra maintenance on the chain and a bit extra work if one has to replace the rear tire.

All of the above have an easy entrance, the following ones need some agility to get in. For me no problem (1m87 and 82kg).

The two with the lowest drag, so fastest at high speeds, are the WAW and the Quest. This comes at a price. For the WAW, this is less visibility and difficulties on bumpy roads due to its very low ground clearance. The chain is not protected at the bottom of the WAW and rear tire replacement is more difficult. This makes the WAW a true racer instead of a daily-use velomobile. The Quest has poor manouverability due to its fully enclosed front wheels. Not a good idea for city traffic or very narrow, curved roads. On straight tracks, it's a very practical velomobile for driving day to day and very fast!

The Mango and the Strada are fast too, but have a bit higher drag than the two above. They combine speed with agility and just sufficient ground clearance. Both will be faster than a Quest on winding tracks and are more practical than the WAW for daily use.

Finally, it comes to details. Some come in a lightweight but expensive carbon version, others (Mango) with a less weight less baggage space version. Do you like the concept of a 26" rear wheel (WAW, Quest, Strada)? Do you appreciate a Rohloff gear? If you select another gear system, be prepared that one typically uses a wider range of gear than on a regular bike, you're heavy uphill, but can achieve very high speeds on flat terrain or down hill.

A short note on safety. Wear a helmet. A biking helmet provides only little protection, so pick a ski helmet if weather allows, 40km/hr is a lot of kinetic energy. A velomobile is faster than expected and easily overlooked. Colors, lights and stripes do help, but a defensive way of driving is most essential for your health.

Enjoy selecting your velomobile and have fun riding it!

Velomobiel Test Verslag: Mango Sport

Na afloop van de Strada test had ik nog een ritje gemaakt in een oude Mango. In veel opzichten vertoonde hij identiek rijgedrag als de Strada, maar minus het bekende 26" zwiepje, logisch. Deze oude Mango was niet erg snel, maar ja, dat kon aan vanalles liggen. Mijn interesse was gewekt en tevreden ging ik van Dronten terug naar huis. Ik wist wat ik wilde: een snelle Strada of Mango.

Natuurlijk bleven de advertenties voor tweedehands velomobielen uit. Na weken te hebben gewacht, elke dag op ligfiets.net, e-bay en marktplaats kijkend, besloot ik rond te gaan bellen. Velomobiel.nl had een oude, te kleine c-alleweder die me even aan het twijfelen bracht. Uiteindelijk niet gaan testen: oud is misschien niet betrouwbaar genoeg en te klein is nooit goed. Bij Sinnerbikes besloten ze net om hun demo Mango Sport te verkopen. Dat klonk als een kans. Dus op naar Groningen voor een testrit.


Mango Sport

De Mango Sport behoort duidelijk tot dezelfde ontwerpfamilie als de Strada en de Quest. De Mango Sport heeft, net als de oude Velomobiel.nl Mango, de zijkant achter weggesneden om gewicht te besparen. Binnenin is hierdoor minder bergruimte, maar nog steeds genoeg voor een laptoptas en wat fietsspullen. De door Sinnerbikes ontwikkelde Mango plus en de Mango Tour hebben deze wegsnijding niet en hebben daardoor meer bergruimte dan de Strada, die immers een groter achterwiel heeft. Ik vind de ranke vorm van de Mango Sport zeer geslaagd, de bergruimte voldoende en ik val meteen voor het uiterlijk van het demo model, grijs van boven en wit van onder. Wel zit de grijze top vol met haarscheuren en dus zal hij worden geleverd met nieuwe top. De witte bak heeft ook wat beschadingetjes, maar ik denk dat ik daarmee kan leven. Mijn indruk is dat de Mango Sport wat dunner, makkelijker te beschadigen, carbon heeft om gewicht te besparen. Ook is het nette dashboard er om gewichtsredenen eruit gelaten. Het is duidelijk een kale, lichte velomobiel: geen claxon, geen dashboard, een geperforeerd zitje (ook verbeterde ventilatie!), weinig verlichting. Met de 2x 10(!) versnellingen is de boodschap duidelijk: er moet hard gegaan worden.

Gaten in het zitje van de Mango Sport. Gewichtsbesparing, betere ventilatie met behoud van sterkte (aldus Sinnerbikes).

Een kaal, maar effectief dashboard in de Mango Sport: 1 hoofdschakelaar, een fietscomputer en een lampje dat, heel handig, los genomen kan worden om bijv. op de kaart te kijken. Het ziet er niet uit, maar het werkt en het weegt ook niets.

Binnenin de Mango ziet het er redelijk netjes uit, al blijf ik erbij dat de afwerking niet bij deze prijs hoort. Er zitten geen draaishifters op het stuurtje, maar flippers. Hierdoor wordt de greep wat groter, dus prettiger, maar bij sommige standen prikt er een flipper in je been. Ik wordt naar een fietspaadje begeleid door een Sinnerbikes medewerker en dan zet ik aan. Het frame voelt stijf aan, de versnelling die ik bereik lijkt op die in de WAW en ik zit zo boven de 35km/u. Het viaduct op valt mee, eraf ga ik 47km/u en ik weet het vast te houden op 40 op het vlakke stuk. Het stuurtje maakt dat de Mango een beetje zwabbert bij deze hoge snelheid; ik heb nog niet de ervaring om echt in een rechte lijn te gaan. Ook bij deze snelheid snijdt de Mango Sport de bochten lekker aan. Het schakelen gaat vlot en de flipper is nauwkeurig genoeg voor de cassette met 10 versnellingen. Dit wordt hem.

Wel wil ik wat verbeteringen voor de veiligheid, ten koste van een paar honderd gram gewicht. Uiteindelijk zit ik gewoon op de openbare weg, in de stad en op onverlichte boswegen. Dus twee (ipv 1) grote koplampen, een claxon voor in de stad en een rode bies waarmee de boven en de onderschaal afgetaped wordt voor betere zichtbaarheid. Twee weken later zal ik haar naar huis rijden, joepie!

Velomobiel Test Verslag: Quest, Strada

Op naar de buurman van Alligt, Velomobiel.nl. Hier kan ik in de Quest en de Strada rijden.

26" achterwielen
Zowel de Quest als de Strada hebben een 26" achterwiel en 20" voorwielen, terwijl de meeste overige velomobielen 3x 20" wielen hebben. Een 26" achterwiel komt met voor- en nadelen. Belangrijk voordeel is dat de Quest en Strada geen tussenas nodig hebben; er loopt 1 ketting van de trapas naar het achterwiel. Met een 20" achterwiel is de tussenas noodzakelijk als extra 'versnelling' en zijn er dus 2 kettingen, anders zouden er te grote krachten op de enkele ketting komen. Daar hebben Quest en Strada geen last van. Dit levert een eenvoudigere, stillere en lichtere overbrenging op. Daartegenover staat dat het grotere achterwiel meer torsie op het frame veroorzaakt, zeker bij de enkelvoudige ophanging waar Velomobiel.nl (gelukkig) voor heeft gekozen. Hierdoor is een zwaarder frame nodig, waardoor er uiteindelijk geen echte gewichtsbesparing is. Zelfs met dit zwaardere frame 'zwabbert' een Strada achter meer dan een Mango. Een ander belangrijk voordeel is een lagere rolweerstand door de grotere diameter van het wiel (zie de bandentests van Wim Schermer). Tot slot zal je altijd 2 reservebanden bij je moeten hebben, zowel 26" als 20" en heb je wat minder bergruimte door de grotere wielkast. Door deze benadering van Velomobiel.nl is er wat te kiezen. Immers, bij Sinnerbikes in Groningen kan je terecht voor de 20" Mango. Voor een 20" Quest zal je op zoek moeten naar 2e hands.

26" vs 20" achterwiel
+ lagere rolweerstand
+ eenvoudigere, stillere overbrenging
Geen gewichtsbesparing
- meer torsie op het achterframe
- twee sets reservebanden nodig
- minder bergruimte

De Quest

De Quest is de enige geteste velomobiel met gesloten wielkasten, voor verlaging van de luchtweerstand. Om dezelfde reden heeft de Quest een lange staart, waarlangs de wind netjes kan wegvloeien. De gesloten wielkasten geven de Quest wel een draaicirkel die gelijk is aan die van een grote middenklasse auto...11m. De Quest is laag, maar niet zo laag als de WAW. Hierdoor blijft hij praktisch in het nemen van drempels. Al met al zit de schoonheid van deze machine vooral in het 'vorm volgt functie'.

Het instappen is makkelijker dan in de WAW, maar een stuk lastiger dan in de Orca of de Alleweder 6. Ook de afwerking bevindt zit ergens tussen Orca en Alleweder. Vooral de bedieningselementen op het stuur vind ik niet passen bij zo'n duur produkt; dit geldt ook voor de Alleweder.

Op naar het geniepige paadje. Ook in de Quest geeft het zitje veel steun bij het trappen.  Met de Quest heb ik iets beter zicht dan met de WAW, maar minder vertrouwen omdat scherp bijsturen geen optie is.  Ik stuur netjes tussen de betonblokken door en draai de dijk op. Draai dan, draai dan! denk ik. Traag zwaait de Quest de bocht om en ik zit aan de overkant van de weg met 1 wiel in de berm. Dit is niks voor mij. Rustig terug terug de weg op rijden en dan zet ik aan en ik haal dezelfde 35km/u als met de WAW, maar ik rem pas een stuk dichter bij de volgende bocht. Deels doordat ik pas later kon starten, maar ook had ik het idee dat de WAW beter versnelde (lichter). Verder merk ik bij het aanzetten het zwiepen van het achterwiel, net als een racefietser die een sprintje trekt. Een vaak gemelde zwakte van de Quest is het afbreken van de beugel achter het zitje. Zou dat het gevolg zijn van deze extra torsie door het 26" wiel?

Al met al zou ik een tevreden Quest rijder kunnen zijn als ik alleen maar rechtuit door de polder of over de dijk zou hoeven. Maar in mijn situatie ga ik geen voordeel halen uit hogere topsnelheid door lagere luchtweerstand.  Voor die tijd moet ik alweer een bocht om.

De Strada
...en dan is de Strada een veel betere keus. In veel opzichten is de Strada identiek aan de Quest en dat is precies de bedoeling van Velomobiel.nl. Dezelfde techniek, dezelfde instap, maar meer wendbaarheid door open wielkasten en daardoor meer luchtweerstand. Al met al vind ik persoonlijk de Strada fraaier ogen. Ik laat me in het zitje glijden en ik rijdt weg. Voor het eerst heb ik het gevoel dat alles klopt. Het zitje helpt om kracht op de pedalen te zetten, de Strada snijdt de bochten lekker aan, accelereert vlot (maar niet zo snel als de WAW blijkt achteraf uit mijn GPS track), en ik blijf zo lekker op tempo. Ik zit laag, maar hoog genoeg om alles te zien en ik denk dat de meeste drempeltjes geen enkel probleem zullen zijn. Vlot langs de betonblokjes de dijk op, aanzetten met hetzelfde zwiepje in de kont als de Quest en ik haal zonder moeite bijna 37km/u. Ik rem veel minder hard voor de bochten en uiteindelijk ben ik ruim 2 minuten eerder terug dan met de Quest. Bij Velomobiel.nl zijn ze verbaasd, maar ik denk dat het logisch is. Mijn parcours had veel bochten en mijn benen hebben (nog) niet de power om tot de hoge snelheden te komen waarbij de lagere luchtweerstand van de Quest werkelijk een voordeel wordt. En dan is de Strada gewoon sneller dan de Quest. Voor mij is de Strada een testwinnaar: snel, wendbaar, praktisch, redelijk netjes afgewerkt (het enige verbeterpunt) en een fraai uiterlijk. Ik ga alleen de Mango nog testen.

Noot achteraf. Ook de WAW heeft een 26inch achterwiel. Dit was me tijdens het testen niet opgevallen omdat hij voor mij af viel om andere redenen.

Magic Bullet is gepoetst

Na mijn ontgroeningstocht van Groningen naar Delden (ja, dat verhaal komt nog), plus de eerste forenzen ritten door sneeuw en modder, was Magic Bullet erg vies geworden.

Afgespoeld met water en daarna mijn bootpoetsspulletjes gepakt, speciaal geschikt voor polyester. Dit zijn niet de goedkoopste sopjes, maar het is in ieder geval geschikt en het moet ook een keer op (ik ben niet zo'n poetser, ook niet op mijn boot). Dus daar gaat de bootshampoo van Epifanes. Dan zitten er nog een paar zwarte krassen op de witte onderschaal (tsja, het was een demo) en die haal ik bijna helemaal weg met International Stain Remover. Het zwart zit soms diep in de kras. Na afloop de Epifanes Cleaner and Wax erop. In een uurtje ben ik klaar. En de dame Magic Bullet straalt me tegemoet.

Gister met mijn glanzend gepoetste dame naar mijn werk door de regen bij 1oC. Lekker warm onder de kap, maar de regendruppels slaan ijskoud en soms hard in mijn gezicht, vooral als ze van de bomen vallen. Als het pijn doet weet je dat je leeft en als de motor eenmaal op temperatuur is dan zijn de druppels juist verkoelend in mijn gezicht. Ik doe kalm aan (de dag ervoor nog een buikgriepje) en zoef met ~30km/u door het landschap. Ik zie prachtige druppeltjes op mijn gewaxete bovenschaal ontstaan en ik ben tevreden.

Terug naar huis ben ik alweer verder opgeknapt en gaat het richting 40km/u. De tussenas begint dan tevreden te brommen. Mevrouw vindt dat ik goed bezig ben.

Wachten op de trein levert een mooi sfeer beeld. Toch veel kleur op een koude natte dag.

 

 Tevreden over mijn poetswerk.

 

 

...en 's avonds ben ik dat nog steeds. Magic Bullet kijkt ook tevreden terug.

Velomobiel Test Verslag: Alligt Alleweder 6, WAW, (Sunrider)

Na de Orca ingeleverd te hebben bij Flevobike, ga ik naar Alligt voor testritten in de Sunrider, Alleweder en WAW.

Over de Sunrider kan ik kort zijn, die was er helaas niet en dus heb ik er niet in gereden. Omdat ik tweedehands wil met weinig onderhoud en de oude Sunrider een open derailleur heeft (elke week schoonmaken, aaaaah), valt hij eigenlijk al af. Het achterwiel dubbelzijdig opgehangen en dat is niet handig bij een bandenwissel. Bovendien vrees ik dat hij qua rijeigenschappen erg op de Orca lijkt, en die is ook afgevallen. Alligt begrijpt het goed en stuurt aan op electrisch ondersteunde Sunriders. Voor anderen misschien een prima fiets, maar ik wil juist op eigen kracht iets sneller.


De Alleweder 6

...en dus stap ik in de Alleweder 6, haha. Dit blijkt de traagste velomobiel te zijn die ik test. Klep open en stap maar in. Je zit relatief hoog, kijkt rustig in het rond en de Alleweder vindt 27.5km/h echt wel snel genoeg. Hard gaan? Wat een onzin lijkt ze te zeggen. Geniet van de omgeving, zit lekker droog en neem de picknickmand mee. Relax!

De afwerking is simpel en niet te vergelijken met de Orca. Die is dan wel duurder, maar ik vind dat er heel veel meer fiets geleverd wordt.

Ik begin te fietsen en zie een geniepig paadje tussen betonblokken door de dijk op en dan een scherpe bocht. Relax, de zon schijnt en met deze fiets moet dat lukken. Rustig sturen en ja hoor, hop de dijk op en rijden maar.

Lachen deze fiets, vlinders, peace, flowerpower, 2CV, maar niet voor mij.

Rohloffnaaf (2)
Nog even over de Rohloffnaaf. Behalve in de Orca (zie vorige blog) zat die ook in de geteste Alleweder. Met dezelfde problemen als bij de Orca. Als ik het Internet-enthousiasme moet geloven dan zal het wel aan mij liggen. Ook toeval dat de twee traagste fietsen een Rohloff naaf hebben? Of is dat toch meer weerstand in de naaf?


De WAW

Waaaaaw. Op het asfalt geplakt, laag, heel laag. Keihard hobbelen want achter niet geveerd. Gaaaan! Als de Alleweder een 2CV is, dan is dit een Formule 1. Afwerking? Wat een onzin. Snotgeel plastic van binnen schijnt de ideale combi van stijfheid, gewicht en prijs te zijn, inmiddels weet ik dat het aramide (kevlar) is. Luxe is alleen maar gewicht, er zit niet eens verlichting op. Een derailleur voor? Dat is voor zwakkelingen, gewoon 1 reusachtig blad en pompen met die benen. Het zitje is een bij elkaar gevouwen geval, kan bijna niet goed zijn denk ik. Ik wurm me in dit racemonster (de WAW is niet voor dikke mensen) en dan blijkt het stoeltje als gegoten te zitten.

De WAW heeft een fraai ontwerp met een klein frontaal oppervlak en oogt echt als een snelle velomobiel. Een handigheidje is dat hij in delen uitneembaar is, makkelijk voor vervoer of opslag. Ik zal dat niet gebruiken. De delen maken wel dat hij er van dichtbij wat minder fraai uit ziet. Later lees ik dat de WAW is opgebouwd met kreukelzones en deze delen zijn daar wellicht het gevolg van. De WAW is een velomobiel waar passieve veiligheid op meerdere plaatsen in de constructie is mee genomen, mijn complimenten daarvoor.

Ik grijp de joystickjes, zet aan en zoef weg, dichterbij het asfalt kan niet. Wat nou een velomobiel als rationele keuze. Kiezen is pure emotie en dit beest hoort in TopGear. Het stoeltje helpt prima de kracht over te zetten op de pedalen en voor ik het weet ben ik weer bij het geniepige paadje. Waar ik in de Alleweder alles prima zag, wordt het met de WAW wat meer gokken in mijn lage positie. Met dat grote blad langzaam de dijk op?! Ja hoor, gaat prima. De WAW is immers veel lichter. Bochtje om? Ook geen probleem.

Op de dijk rijd ik opeens 35km/u en dan durf ik niet meer. Ik rem veel te vroeg voor de volgende bocht. Tsja, gebrek aan ervaring. Op kruisingen heb ik ook het gevoel dat ik zo laag zit dat ik niet eens de auto's meer zie achter de grassprieten op de stoep. En drempeltjes nemen? Schuren langs de bodem vrees ik. Tot slot loopt de ketting open en bloot buitenlangs de bodem. Daar gaan we weer: elke week schoonmaken. Bandje achter wisselen is ook een uitdaging door de dubbelzijdige ophanging van het achterwiel. Noot achteraf: dit achterwiel is overigens 26inch, zie meer over de verschillen tussen 20 en 26inch achterwielen in de tests van de Quest/Strada.

Prachtige racer die WAW, maar voor mij te extreem en daardoor niet praktisch genoeg om te forenzen.

Velomobiel Test Verslag: Orca

De Orca

Als eerste fiets ik in de Orca. Over smaak valt niet te twisten, maar deze velomobiel vind ik echt het mooist van allemaal. Uiterlijk lijkt hij veel op zijn voorganger Versatile, maar de afwerking schijnt nog beter te zijn. Hij is dan ook verreweg het beste afgewerkt, maar dat weet ik dan nog niet. Keurige knopjes onder handbereik op de joysticks. Alle snoertjes keurig weggewerkt. De ketting echt helemaal afgesloten, ook binnenin. Als in een auto, pachtig. Je zou zo in driedeling maatpak instappen en wegfietsen. Dit is wat je als consument verwacht voor 6000+ euro. Alle velomobiel-fabrikanten: neem een voorbeeld aan deze afwerking!

De instap is met de klep makkelijk en de zit is comfortabel, wat een verschil met een gewone fiets!

Bij het wegfietsen valt het een beetje tegen. Je moet toch flink trappen om sneller te gaan, daar gaat je maatpak. Ook met de joysticks is het even wennen. De Orca stuurt heel direct, en dat komt op mij als onervaren velomobilist eerst wat zenuwachtig over, maar het blijkt snel te wennen. De joysticks sturen de remmen apart aan. Als je rechts harder knijpt, trekt de fiets ook naar rechts. Ook dat is even wennen, maar wat later merk ik dat ik dit zelfs gebruik om te sturen. :-) Dan blijkt het een hele stijve, degelijke, velomobiel die je een veilig gevoel geeft.

De Rohloff-naaf.
Daar had ik me veel van voorgesteld. Helaas, mij viel het tegen. Veel lawaai en 14 versnellingen op 1 shifter maakt dat je heel precies moet schakelen. Dat valt te leren, maar springt dit exemplaar ook nogal eens in een valse versnelling: terugschakelen als ik opschakel, of andersom. Of juist blijven hangen in de oude versnelling. Dat ken ik van mijn 7-naafs versnelling op mijn Stabilo. Met wat onderhoud snel te verhelpen, maar het komt ook snel weer terug. Dus niet helemaal onderhoudsvrij, die Rohloff naaf? Hoe dan ook, in een velomobiel is een valse versnelling echt vervelend. Als je harder wilt, moet je veel schakelen en met al die missers gaat dat niet lekker. Maar misschien is dit exemplaar een uitzondering?

Ook voel ik het gewicht van de fiets bij het optrekken. De fraaie afwerking heeft blijkbaar zo zijn gevolgen. Wil ik dat? Ten opzichte van een gewone fiets met een echte stadsroute is mijn route misschien 'immer gerade aus', maar ik moet toch dwars door Hengelo langs 10+ stoplichten, of over bochtige wegen door het Twentse coulissenlandschsap. Dat is veel remmen en optrekken. Door de naaf en het gewicht kom ik niet boven de 32km/u uit tijdens de testrit. Thuis blijkt uit mijn GPS-log inderdaad dat ik met de Orca trager optrek dan met andere velomobielen. Mijn conclusie is dat de Orca eigenlijk het best tot zijn recht zal komen als luxe-fiets met electrische trap-ondersteuning, maar daar ben ik niet naar op zoek.

Met pijn in mijn hart valt de Orca af, wel gelukkig dat ik die tweedehands Versatile niet heb gekocht.

Black Beauty

Welke Velomobiel?

Eenmaal besloten, ga ik op zoek naar een velomobiel. Al zoekend op Internet val ik voor de schoonheid van de Versatile/Orca, te koop bij Flevobike. Volledig onderhoudsvrij! Onderhoudsvrije Rohloff-naaf! Wel wat zwaarder en iets mindere luchtweerstand, maar dat kan toch geen probleem zijn? Toevallig staat er een 2e-hands Versatile op Marktplaats. Bieden, maar hij wordt in een paar dagen voor mijn neus weggekaapt.

Dan ga ik me toch wat meer verdiepen en ga ik testritten afspreken in Velomobiel Walhalla Dronten, bij Flevobike, Alligt en Velomobiel.nl.

Ik zal een dag vrij moeten nemen, want niet alle leveranciers zijn open op zaterdag...Uiteindelijk lukt het en rijd ik op 1 dag in achtereenvolgens een Orca, Alleweder A6, WAW, Quest, Strada en als laatste een oude Mango. Later zal ik bij Sinnerbikes in Groningen nog in een Mango Sport rijden.

Hieronder mijn overzichten, waarop ik uiteindelijk mijn keuze heb gebaseerd. De fietsen staan in willekeurige volgorde. Als referentie mijn oerdegelijke hollandse bukfiets Batavus Stabilo. In groen de zaken die ik goed vind, in oranje de 'afknappers', waar de velomobiel voor mij op af valt.

Velomobiel model	Winkel	Gewicht (kg)	Lengte (m)	Draaicirkel (m)
Quest	Velomobiel.nl	34.0	2.85	11
Strada	Velomobiel.nl	34.5	2.65	8
Strada Carbon	Velomobiel.nl	<29.5	2.65	8
Mango plus	Sinnerbikes	32.5	2.45	8
Mango sport	Sinnerbikes	27.5	2.45	8
WAW	Alligt	29.5	2.80	8
Alleweder A6	Alligt	34.0	2.45	8
Sunrider	Alligt	45.0	2.78	7
Orca (Versatile)	Flevobike	39.5	2.43	6
Batavus Stabilo		24.4		<2

Velomobiel model	Wielmaten	Versnelling	Besturing	Luchtweerstand
Quest	1x26" 2x20" (3x20" oud)	kiezen	stuurstang	++
Strada	1x26" 2x20"	kiezen	stuurstang	+
Strada Carbon	1x26" 2x20"	kiezen	stuurstang	+
Mango plus	3x20"	kiezen	stuurstang	+
Mango sport	3x20"	kiezen 2x10 getest	stuurstang	+
WAW	3x20"	kiezen	joystick	++
Alleweder A6	3x20"	kiezen Rohloff getest	stuurstang	-
Sunrider	3x20"	kiezen	joystick	-
Orca (Versatile)	3x20"	Rohloff	joystick	-
Batavus Stabilo	2x28"	7-naafs		- - -

Velomobiel model	Ketting open?	Instap	Bagage	Bijzonderheden
Quest	in interieur	-	+	Gesloten wielkasten
Strada	in interieur	-	-/+
Strada Carbon	in interieur	-	-/+
Mango plus	in interieur	-	+
Mango sport	in interieur	-	-/+
WAW	onder fiets	- -	+	Heel laag bij de grond
Alleweder A6	bij derailleur achter	+	++	Hoge zit
Sunrider	bij derailleur achter >2012 volledig gesloten	+	++
Orca (Versatile)	volledig gesloten	+	+	Prachtig afgewerkt
Batavus Stabilo	kettingkast	++	++

Waarom een velomobiel?

Tot ruim een jaar geleden fietste ik dagelijks een kwartiertje van huis naar werk; echte stadsritjes. Lekker even de frisse wind langs mijn kop, goed wendbaar door het verkeer, goed overzicht omdat je hoog zit. Nadelen: soms als een verzopen kat door de stromende regen naar het werk. Gepruts met regenpak en hoezen over de schoenen.

Inmiddels is de woon-werk reisafstand wat langer geworden: 17km van Delden naar Oldenzaal.
Ook bestaat de kans dat het de reisafstand meer dan 20km wordt; we hebben verhuisplannen.

De auto?
+ Snel: in 20min op mijn werk. Gelukkig heb ik geen files.
+ Erg comfortabel
+ De kinderen kunnen mee, veel bagageruimte
- Geen conditietraining
- Geen frisse lucht
- Milieuverontreiniging
- Hoge aanschafprijs (tenminste, als we een 2e auto zouden aanschaffen)
- Hoge onderhoudskosten (van het jaarlijks onderhoud kan je bijna een velomobiel aanschaffen)
- Brandstofkosten, wegenbelasting, verzekering

Na een paar weken was ik dat helemaal zat en begon ik mijn fiets te missen.

Fietsen?
+ Frisse lucht
+ Conditietraining
+ Lage aanschafprijs
+ Goedkoop in onderhoud
+ Geen brandstofkosten, wegenbelasting
+ Wendbaar en handzaam
- Geen bescherming tegen weer en wind
- Zadelpijn?! Die had ik niet op mijn korte stukjes fietsen, maar nu dus wel...
- Relatief lange reistijd (>45min)

Dus, fietsen is leuk, maar niet erg comfortabel en ook niet snel genoeg.

Een racefiets?
Kan, gaat vast wel sneller dan mijn Batavus Stabilo van 25kg. Maar als ik naar andere racefietsers kijk, is de snelheidswinst niet heel hoog. En nog word ik nat als het regent. Om van zadelpijn maar niet te spreken. En, ik vergeet het bijna te melden: mijn zwager maakt elke week de ketting en derailleur van zijn racefiets schoon. Lekker werkje...elke week...dat gaat dus niet gebeuren.

Een brommer?
Tsja, die combineert de nadelen van een auto (geen conditietraining; milieuverontreiniging) met die van een fiets (nat worden). Als je erover nadenkt is het een onbegrijpelijk vervoersmiddel.

Een velomobiel!
+ Frisse lucht
+ Conditietraining
+ Comfortabel
+ Snel (mijn doel is 30min)
+ 'Spatwaterdicht'
+ Lage onderhoudskosten
+ Geen brandstofkosten of wegenbelasting
+ Onderhoudsarm tov een fiets met open ketting/derailleur
- Hoge aanschafprijs
- Minder zichtbaar in het verkeer, althans dat zegt men (waarover later meer)
(-) Minder wendbaar dan een fiets, maar dat is op mijn route geen probleem: 'immer gerade aus'
(-) Ruimte nodig in je schuur/garage, maar ook dat is voor mij geen probleem
(-) Geen kinderen achterop, maar dat zou ik met een fietskar kunnen oplossen

Kortom, heel veel voordelen en voor mij maar 2 nadelen. Ik zat vooral flink tegen die aanschafprijs aan te hikken. Nieuw zo'n 6000 euro, en lang wachten tot 'ie klaar is. Tweedehands gauw 4000 als je een goed onderhouden, betrouwbare velomobiel wilt. Daar kan ik een tweedehands auto van kopen. Zucht. Waarom dan toch tot aanschaf overgegaan? In tegenstelling tot een auto is een velomobiel redelijk waardevast. Als het geen succes is, verkoop ik hem met niet al te veel verlies. Onderhoudskosten zijn ook een fractie van die van een auto. Dus op zoek naar een tweedehands velomobiel.

1e blog

De eerste blog over mijn velomobiel, een Mango Sport, gedoopt Magic Bullet. De veelheid van andere bloggers helpt me nog steeds flink als onervaren velomobilist. Dit is mijn bijdrage.

Bijgaande foto van Magic Bullet, een demo exemplaar gekocht bij Sinnerbikes in Groningen, langs het kanaal oostzijde, ten zuiden van Assen op 1 dec, toen ik haar van Groningen naar Delden reed, waarover later meer.