Een paar bijzonderheden:
Zelfs bij vorst is het snel lekker warm onder de kap. Ik heb een dunne fleece broek en shirt gekocht omdat uitsluitend thermische kleding te koud is rond het vriespunt, een reden dat mijn spierpijn niet snel weg ging.
Door een dun laagje sneeuw velomobielen gaat prima, beter dan op de bukfiets, maar je hebt minder gevoel voor de gladheid. Ik rijd rustig van de schone weg de sneeuwwitte parkeerplaats op en ik sta opeens overdwars. Weinig grip met een Kojak achter (en Durano's voor)...
Weer en wind doet me dus niet veel, terwijl ik daar op de bukfiets echt geen trek in zou hebben gehad.
Ademhaling. Ik zit zo lekker comfortabel, dat ik vergeet diep adem te halen. Hierdoor verzuren mijn benen snel. Nog een reden voor de spierpijn. Ik moet bewust diep ademhalen en dan gaat het stukken beter.
Lekke band. Zoals eerder aangegeven had ik meer aandacht moeten geven bij de aanschaf aan de versleten rechter voorband. Op een avond rijd ik hem lek in het donker op een kort stukje klinkers. Ik rijd heel voorzichtig iets verder tot onder een straatlantaarn. Daar zit ik een halfuur te klooien om de band te wisselen. Dat had ik natuurlijk thuis moeten oefenen. Als ik eenmaal weet hoe het moet, liggen de nieuwe binnen en buitenband er snel omheen. De plaatselijke boer komt even kijken vlak voordat ik weer op pad kan. Thuisgekomen vind ik drie gaten in de binnenband en zie ik dat de buitenband flink versleten is. Reden om eens goed de bandenmarkt uit te zoeken. Waarover later meer.
Medeweggebruikers. Ook daar ga ik een aparte blog over maken. De claxon heeft zijn nut al bewezen. Breeduit fietsende scholieren en forenzen, mensen die aan de verkeerde kant van de weg me tegemoet komen. Het toppunt waren twee kletsende dames op een smal fietspad in Hengelo. Bellen, toeteren, nogmaals bellen en toeteren, het mocht niet helpen, ze keken niet op of om. Ze dwongen me tot bijna stilstand. Een luid 'dames' deed ze uiteindelijk omkijken. En deed mij beslissen dat ik voortaan om Hengelo heen rijdt (19.5 ipv 16.5km). Beter voor de mij en voor de bewoners van Hengelo.
Route door Hengelo heen 16.5km. Veel stoplichten, veel verkeer.
Route om Hengelo heen 19km. 2.5km om, maar hopelijk sneller en minder stress.
Vering. Er zijn stukjes klinkerweg waar ik bijna uit de Mango stuiter. Dat moet beter kunnen. Als de spierpijn weg is, gaan de snelheden richting 40km/u. Luchtweerstand gaat nu een rol spelen. Dat biedt ook mogelijkheden voor verbetering van Magic Bullet.
Tot slot: verlichting. Als je op onverlichte wegen veloteurt dan kan je er niet genoeg van hebben. Mijn Ixons schijnen nauwelijks ver genoeg vooruit, als ik met 40km/u over een bochtig weggetje rijd. Terwijl ze toch hoog gemonteerd zitten en dus verder weg schijnen. In de bochten vind ik ze niet breed genoeg schijnen en mis ik zicht op de berm. Ik ga op zoek naar een goede hoofdlamp. Wordt vervolgd.
Dit zal ongeveer de laatse blog van 2012 zijn. Gelukkig Nieuwjaar en veel velomobiel plezier. Happy New Year!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten